87 χρόνια από την καταστροφή της Σμύρνης , ενώ τη 13η Σεπτεμβρίου συμπληρώνονται 87 χρόνια από την έναρξη της πυρκαγιάς που αφάνισε την κοσμοπολίτικη μητρόπολη του Αιγαίου, τελευταία πράξη της Μικρασιατικής Καταστροφής για τους Έλληνες.
Στις 9 Σεπτεμβρίου 1922 συνέβη η κατάληψη της πόλης από τον Τούρκικο στρατό μια μαύρη σελίδα στην καρδιά όλων των Ελλήνων εκδιώκοντας τον Ελληνισμό με πυρκαγιά που κατέστρεφε την Σμύρνη για τέσσερις ημέρες , αυτό συνετέλεσε στη δημιουργία συνθηκών κόλασης για τους εκ
διωκόμενους από τις εστίες του Έλληνες της Μικράς Ασίας , αφού για να ξεφύγουν από τη φωτιά η θα έπεφταν στη
θάλασσα η στα χέρια των Τούρκων για να σφαγούν οι άνδρες και να βιαστούν οι γυναίκες……Δημοσιεύω τις αναμνήσεις μια Ελληνίδας απο την Μικρά Ασία
"βρισκόμασταν στη Σμύρνη. Πλημμύρα οι μαχαλάδες στο αίμα. Βάλανε φωτιά οι Τούρκοι, μια ώρα μακριά. «Μη φοβάστε είναι μακριά», μας είπε ο νοικοκύρης του σπιτιού που μέναμε. Σ' ένα τέταρτο η φωτιά είχε έρθει σε μας. Ρίχνανε βενζίνη και
προχωρούσε. Βγήκαμε στο δρόμο. Φωτιά από τη μια, θάλασσα από την άλλη. Βρισκόμασταν στη μέση. Και οι Τσέτες (σ.τ.σ. οι άτακτοι Τούρκοι) βρίσκονταν στη μέση, και σφάζαν και σκότωναν Τη νύχτα οι Τσέτες έκαναν επίθεση ν' αρπάξουν, να σφάξουν, ν' ατιμάσουν. «Βοήθεια! Βοήθεια!», φώναζε ο κόσμος. Τα εγγλέζικα πλοία ήταν απέναντι. Έριχναν τους προβολείς. Σταματούσαν για λίγο. Τη νύχτα θέλαμε να πάμε προς νερού μας. Πήγαμε λίγο πι
ο έξω, φρίκη! Βρεθήκαμε σε μια χαβούζα (σ.τ.σ. μεγάλο ανοιχτό λάκκο). Γύρω γύρω, στα χείλια της χαβούζας σπαρταρούσαν κορμιά, και μέσα η χαβούζα ήταν γεμάτη κεφάλια. Έπαιρναν όποιον έπιαναν, τον πήγαιναν στην άκρια της χαβούζας, έκοβαν το κεφάλι και το έριχναν μέσα στη χαβούζα και τα κορμιά τα άφηναν να σπαρταρούν γύρω γύρω. Ήταν φοβερό. Όσοι το είδαν τρελάθηκαν. Το τρελοκομείο γέμισε από τρελούς σαν ήρθαμε. Εκεί σ' αυτό το μέρος χάσαμε και τον πατέρα μου. Τον αδελφό μου τον έσφαξαν στο χωριό. Έβγαλαν, μετά, ιτα
λικά και ελληνικά πλοία και μας πήραν. Πόσους; Ούτε ένα είκοσι τοις εκατό δεν επήραν. Τέτοια καταστροφή δεν είδαν τα μάτια μου! ".ΜΑΣ ΦΕΡΑΝΕ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ........
ΤΗΝ ΠΑΝΙΩΝΙΑ ΙΔΕΑ...
ΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΠΑΝΙΩΝΙΟ......
Μπραβο σου τρελοπανιωνιε.
ΑπάντησηΔιαγραφήAυτο που ενοιωσα την πρωτη φορα που περπατησα στην προκυμαια της Σμυρνης δεν μπορει να περιγραφει με λογια.Περπατωντας το μερος που ηταν καποτε η ελληνικη συνοικια(τωρα ειναι παρκο)η το μερος οπου ηταν η Αγια Φωτεινη(τωρα εχουν στησει ενα κανονι-και εχει μεινει ενα roundabout),τα συναισθηματα που γεννιουνται ειναι πρωτογνωρα.87 χρονια μετα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο και στον τρελοπανιώνιο και στον Ίωνα για τις αναρτήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφή